Zwiększajmy wydatki na zdrowie kosztem ograniczania przywilejów


Zwiększajmy wydatki na zdrowie kosztem ograniczenia przywilejów W Europejskim Konsumenckim Indeksie Zdrowia, oceniającym poziom opieki zdrowotnej (prawa pacjenta, dostępność świadczeń i leków, wyniki leczenia), wypadamy słabo. W 2015 roku pierwsze miejsce zajęła Holandia, Niemcy - 7, Czechy - 13, Słowacja - 24, Polska - 34. W celu poprawy jakości opieki zdrowotnej niezbędne są zarówno zmiany organizacyjne jak i zwiększenie publicznych nakładów. Komentarz dr Dobrawy Biadun, ekspertki Konfederacji Lewiatana i Jeremiego Mordasewicza, doradcy zarządu Konfederacji Lewiatan O ile prywatne wydatki na zdrowie w naszym kraju są na średnim poziomie - 1,8% PKB, wobec 1,2% w Czechach, 1,4% w Holandii, 2,2% w Słowacji, 2,6% w Niemczech, o tyle wydatki publiczne na zdrowie w Polsce są niskie - 4,5% PKB, wobec 5,8% w Słowacji, 6,3% w Czechach, 8,7% w Niemczech i 9,5% w Holandii. Obietnicę rządu zwiększenia nakładów publicznych na opiekę zdrowotną do 6% PKB w 2025 roku trudno uznać za satysfakcjonującą, ponieważ wykracza poza kadencję wyborczą, nie precyzuje harmonogramu dojścia i źródeł finansowania, nie uwzględnia skutków starzenia się społeczeństwa. Proponujemy ponadpartyjne porozumienie o stopniowym zwiększaniu publicznych wydatków na zdrowie o 0,5% PKB rocznie kosztem ograniczenia przywilejów emerytalnych, rentowych i podatkowych. Jest to propozycja korzystna dla ogółu społeczeństwa. Poprawa jakości opieki podatkowych. Jest to propozycja korzystna dla ogółu społeczeństwa. Poprawa jakości opieki zdrowotnej przyczyni się do zwiększenia zatrudnienia i produktywności pracowników i w rezultacie poprawi się zarówno zdrowotny, jak i materialny komfort życia. Zwiększenie nakładów na opiekę zdrowotną powinno być połączone ze zmianą struktury kosztów: zwiększeniem liczby pracowników opieki zdrowotnej i podwyższeniem ich wynagrodzeń, a jednocześnie z ograniczeniem kosztów utrzymania szpitali w wyniku ich konsolidacji i likwidacji nadmiaru łóżek. W porównaniu do innych państw europejskich mamy zbyt mało lekarzy i pielęgniarek (220 lekarzy na 100 tysięcy mieszkańców wobec 340 w Holandii), a zbyt dużo łóżek szpitalnych (660 łóżek na 100 tysięcy mieszkańców w Polsce wobec 250 w Szwecji). W rezultacie pacjenci są przetrzymywani w szpitalach zdecydowanie zbyt długo, co generuje zbędne koszty. Ograniczenie liczby łóżek i konsolidacja szpitali przyniesie korzyści skali i specjalizacji w postaci obniżenia kosztów i podniesienia jakości leczenia. Dodatkowe korzyści przyniesie ograniczenie leczenia szpitalnego na rzecz szybszego i tańszego leczenia ambulatoryjnego.